گاهی تبعیض نابجا میان افراد حسادت آنان را بر می انگیزد :

مثلا پدر یا مادری به یکی از فرزندانش اظهار علاقه بیشتری میکند این عمل باعث حسادت دیگر فرزندان میشود.

گاهی مردم توجیه نیستند :

و شرایط را یکسان می پندارند و همین که یک برتری و امتیاز دیدند حسادت می ورزند در حالیکه اگر حکمت و دلیل تفاوتها را بدانند آرام می شوند.

حسادت در خاندان نبوت نیز پیدا میشود همانگونه که درخانه حضرت یعقوب حسادت فرزندان آنان را به چاه افکندن برادر وادار کرد.

دامنه حسادت تنها نسبت به نعمت های مادی نیست:

بلکه گاهی نسبت به ایمان افراد حسادت میشود و می خواهند آنان را به کفر برگردانند:یردونکم من بعد ایمانکم کفّرا حسدا(بقره/109)

روشن است که حسادت آرزو نابودی نعمت دیگران است وگرنه درخواست نعمت از خداوند حسادت نیست

چنانکه سلیمان از خداوند حکومتی بی ظیر خواست :ملکا لا ینبغی لاحد(ص/35)

و حضرت علی علیه السلام در دعای کمیل از خداوند می خواهد که نصیب او بیشتر باشد و قرب او به خداوند نیز بیشتر باشد :

وجعلنی من احسن عبیدک نصیبا عندک و اقربهم منزله منک...

برای درمان حسادت باید اینگونه فکر کرد:

دنیا کوتاه و کوچک است و غصه برای آن ارزشی ندارد.

ما نیز نعمتهایی داریم که دیگران ندارند.

نعمتها بر اساس حکمت تقسیم شده است گرچه ما حکمت آن را ندانیم.

آنکه نعمتش بیشتر است مسئولیتش بیشتر است.

بدانیم که حسادت ما بی نتیجه است و خداوند بخاطر اینکه بنده ای چشم دیدن نعمتی را ندارد لطف خود را قطع نمی کند و فقط خودمان را رنج می دهیم